Mijn partner en ik leven niet samen, ik heb een kleine woning in Göcek en Robert woont 10 km verderop in een huis in de bergen. Toen Robert 7 jaar geleden leerde kennen, had hij maar een hond. Nu heeft hij drie honden en twee katten (beter gezegd, twee honden en twee katten zijn van mij uit de dierenbescherming) en als hij gaat toeren, trek ik in zijn huis om de dierentuin te verzorgen. Maar ook ik heb 12 katten in mijn huis en dat alles is niet zo gemakkelijk. Het is constant heen en weer pendelen tussen twee huishoudens.

Even tussendoor: Lemy heeft geleerd om thuis te komen, zij was nog eens drie dagen verdwenen (zoek, zoek, zoek) maar nu raakt zij langzaam bekend en vindt steeds beter haar weg. Zij is beslist geen huiskat en verveelt zich thuis alleen maar. Diesel, oh Diesel. Later meer over hem.

Vandaag kreeg ik een belletje van het nieuwe pleeggezin van Dasko. Een kleine pup werd voor hun huis uitgezet, zij hebben de kleine opgenomen maar dat vind ik helemaal niet goed! Dasko zou nog steeds hondenziektevirus kunnen hebben en zo de pup kunnen infecteren. Paniek – dinsdag ben ik dus naar Dalaman gereden om de pup te halen.

Omdat ik vandaag moet verhuizen, ben ik al vroeg naar Irma gereden. Had niet gedacht haar te zien! Maar zij was er wel! Ik ben stom - zij is slim. Irma kijkt niet naar zomer of wintertijd, zij heeft geen Swatch-horloge en leest ook geen krant. Maar zij weet wel dat zij een uur voordat het donker wordt hier moet zijn om mij te treffen. Tenslotte hebben wij dat de hele zomer zo gedaan, toen was het 19.00 uur en nu is het gewoon al om 16.00 uur. Simpel toch?

Deze hond geeft mij nu al sinds maanden les in geduld, heroverwegen en manieren. Soms weet ik nog niet eens zeker of ik haar wel wil vangen! Zij is zo vrij en natuurlijk, en eigenlijk is zij gewoon gelukkig. Ik denk ook niet dat zij drachtig is, tenminste zij ziet er niet zo uit. Oh god, niet dat wij straks negen kleine Topalofs krijgen.

Ik heb mijn intrek in de bergen genomen en moet nu met de honden van Robert gaan wandelen.

Aangezien ik vanwege mijn katten in een paniekstemming ben, pak ik in wat op zaterdagmorgen in mijn huis staat. Madlen moet naar de dierenarts omdat ze kattenaids heeft en ze haar antibiotica nodig heeft. De dierenarts kijkt ook of ze ringworm heeft, haar immuunsysteem is het zwakste van allemaal. Kleine Gofret heeft ringworm en wordt hiervoor behandeld. Diesel, de "ringwormster” wordt hiervoor behandeld en krijgt een spuit om het immuunsysteem te ondersteunen. Hamsi, mijn maffe  kat die zich al 16 jaar over mij en mij kattenliefde opwindt, is oud aan het worden. Ze houdt vooral van zichzelf en houdt niet van andere katten. Ze is tamelijk dun geworden en ik wil weten hoe  haar lever en haar nieren ervoor staan. Hamsi kan gevaarlijk worden, ze kan flink uithalen als haar iets niet aanstaat, en de dierenarts staat haar al helemaal niet aan. We konden geen bloed afnemen omdat ik domweg vergeten ben dat ze voor bloedafname niets eten mag. Ze heeft in elk geval een spuit tegen de ringworm gekregen. Hamsi heeft elk jaar problemen met deze schimmel en het heeft lang geduurd voordat het weg was bij haar. Nadat ze mij dan ook nog in mijn vinger had gebeten vanwege 2 spuiten (ontwormen en één voor het immuunsysteem) hebben we haar al krijsend en bewapend met handdoeken in de transportbox gemanoeuvreerd.

Nu moet ik thuis snel mijn katten uitladen en naar het asiel rijden. Christine en Fergus zijn aanwezig en we hebben de tweeling uitgenodigd voor de test. Het zijn 2 meisjes van 12 jaar en ze zijn niet bang voor honden en de honden zijn niet bang voor de meisjes. Vandaag testen we 4 honden, we hebben aanvragen en men wil weten hoe zich de honden gedragen tegenover katten, kinderen en in de auto. Voor Shima en Lucy was de kindertest en de autotest belangrijk, de familie heeft veel kleinkinderen en de hond mag overal mee naar toe, dus moet hij geen problemen met  autorijden hebben. Natuurlijk zijn die testen niet 100% waterdicht, maar vaak weten we na zo'n test wat de hond leuk vindt en wat niet. De kindertest verliep heel goed, beide kinderen zijn met de honden een blokje om gelopen en de honden worden graag geaaid en geknuffeld.

De autotest ging door de bergen, op zoek naar Irma, alletwee de honden kregen hun ontbijt. Dit traject is alleen geschikt voor de echte "diehearts" en ik riskeer dan ook een zwijnenstal in mijn auto. Als we een test doen, dan ook meteen goed. Berg op, berg af, bocht in en bocht uit, vaart minderen, remmen en weer optrekken en dat gedurende 30 minuten. Shima maakte het allemaal niks uit, ze is erbij gaan liggen. Lucy wilde liever staan blijven en heeft op ‘t laatst wat gekwijld. Maar wie op dit traject niet overgeeft, die heeft in Nederland en op het platteland vast geen problemen.

De volgende kandidaten: 2 grotere honden Yaya en Barnie. Hier moet getest worden hoe de honden zich tegenover kinderen gedragen en hoe deze kandidaten over katten denken. Kinderen, nul problemen, Barnie mag de tweeling en we kunnen hem alleen maar aanbevelen, waardering: 10+ Yaya is ook een kindervriend, geen enkel probleem, ook voor haar een 10+.

Christine en Fergus zijn al naar huis gegaan, ik zet de 2 reuzen in de auto en rijd naar Inlica waar Fergus en Christine wonen. Hun katten zijn gewend aan honden en zijn niet zo snel onder de indruk. Ha, gelukkig, toen ik arriveerde; zat Mimosa in de tuin, ze is dapper, dat weet ik. Het is niet zo gemakkelijk om dier te zijn bij iemand van de dierenbescherming, je moet op alles voorbereid zijn.

Yaya toonde geen interesse in Mimosa, ze heeft haar even bekeken, maar ze was eerder geïnteresseerd in het besnuffelen van de tuin. We hebben haar losgelaten. Barnie toonde eerst interesse, nu zijn we wat voorzichtiger. Na een poosje scheen ook Barnie zijn interesse in Mimosa verloren te hebben en ook hij werd losgelaten. Helaas heeft Barnie op het laatste moment zijn ware aard laten zien, want hij wilde Mimosa te lijf gaan. En omdat ze niet weggelopen is, het is natuurlijk  Mimosa’s  huis en tuin, is het geëindigd in een blaf- en blaasgebeuren. Het is allemaal nog binnen de perken gebleven, maar de mensen die geïnteresseerd zijn in Barnie, hebben een oude kat en dat vinden wij niet goed. Het zou tegenover de kat niet eerlijk zijn. Later heb ik de twee reuzen weer ingeladen en ben teruggereden naar het asiel.

Vervolgens ben ik nog naar Irma gegaan, ze was er niet. Om 17.00 uur was ik bij Robert en heb ik mijn lieve Pasha beklaagd.

Het weer is goed, men verheugt zich in elk geval om de zonneschijn en omdat het een beetje warmer is. Vandaag ben ik een uur in het asiel om te zien hoe de honden het barre weer overleefd hebben. De wintergordijnen zijn open en onze kleintjes springen in het rond alsof niks gebeurd is. Het is leuk om te zien dat de honden spelen en opgewekt zijn. Ik bekijk de honden die met Petra en Agnes mogen afreizen, de dames vliegen op verschillende dagen terug. Ik maak ook al wat tuigjes en benches klaar. De rest van de dag zit ik achter mijn computer, want zulke vluchten moet je goed organiseren. 

Aangezien vrijdag een klant komt, moet mijn auto na maanden eens gepoetst worden, ik moet nog het een en ander uitruimen, want mijn auto ziet eruit als een vuilnisbelt. Nu moet echter niemand denken dat ik een varken ben, alleen geef ik niet zoveel om mijn auto.  De bak moet me van A naar B brengen en is voor mij een stuk gereedschap. Ik weet dat een auto brandstof nodig heeft en om de rest bekommeren zich mijn vrienden, mijn partner of de garage wel :-). Ik heb meer dan 5 lege grote yoghurtbekers in de auto liggen, ik gebruik ze om Irma te voeren. Voordat ik de auto naar de autowasserette breng, ruim ik het een en ander al op, de yoghurtbekers werken mij zo op m'n zenuwen dat ik ze in de vuilnisbak gooi. Ik heb Irma nog niet opgegeven, maar als ik die dingen in de vuilnisbak gooi, moet ik zelf lachen want ik weet al wat er vandaag gebeuren zal!

Het duurt paar uur voordat mijn auto schoon is (ik moet ook altijd 30 % meer betalen dan andere mensen). Om 15.30 uur staat er een glanzende Ford Connect voor mijn deur, ik herken de auto bijna niet. En wat een frisse geur in de auto!

Omdat het vandaag goed weer is, rijd ik meteen weg om Irma te zoeken, zou ze mijn auto herkennen nu hij zo schoon is? Ik heb Irma al sinds 2 weken niet meer gezien, het is duidelijk dat ze haar puppy's heeft gekregen, maar ze moet toch honger hebben? Ik ben bijna op de top van de berg, wanneer ik Irma zie, op een heel ongebruikelijke plaats. Ze moet wel bergop en bergaf gelopen zijn om naar voedsel te zoeken.  Ze is blij wanneer ze mij zag, maar op een of andere manier ziet ze eruit als een hoopje ellende, vermagerd, uitgeput en zeer bang. Ik heb weliswaar de yoghurtbekers in de vuilnis gegooid, maar haar blikvoer en brokjes heb ik nog steeds in de auto staan. Ze eet als een bezetene en ik probeer maar niet om dichter bij haar in de buurt te komen. Haar uiers zijn niet erg opgezet, ik vermoed dat ze niet zoveel puppy's heeft. Haha, had ik de yoghurtbekers niet weggegooid, dan was ze daar vast niet geweest!

Vandaag moet ik me de hele dag om onze klanten bezighouden. Met mijn netjes gepoetste auto moet ik al om 11 uur naar Dalaman naar de vluchthaven, uiteraard gebruik ik niet de snelle weg via de tunnel, maar rijd ik over de bergen, je weet maar nooit - Irma zou op mij kunnen wachten. Helaas is Irma er niet.

Gülden belt me op, o jee, ik weet nu al dat er iets moet zijn gebeurd, want zij zou mij niet bellen als het niet dringend zou zijn. Een van onze honden uit het puppyverblijf is door een andere hond aangevallen en het ziet er niet al te best uit. Gelukkig is Uli er, zij is binnen 15 minuten in het asiel en 40 minuten later al in de dierenkliniek van Fethiye.

Helaas gebeurt dit soms en het komt doordat sommige honden uit het puppyverblijf (het zijn ook geen puppy’s meer) uit hun dak gaan. Zij hebben teveel energie en niet genoeg ruimte om stoom af te blazen. Het zijn meestal de honden die toch al niet zo sociaal zijn en al lang in het puppy verblijf zitten. Wij proberen hen wel zo lang mogelijk in het puppyverblijf te houden omdat zij dan toch meer contact met mensen hebben. Christine en Fergus en andere vrijwilligers bekommeren zich elke week om deze honden.

Helaas weet ik ook al wie de daders zijn, deze honden zijn ons de laatste week al onaangenaam opgevallen. Ik weet dat wij ze naar het grote asiel moeten verhuizen, maar wij hebben al zo veel honden in het grote asiel en als er daar een rel ontstaat eindigt die meestal dodelijk. In het grote asiel hebben de honden meer ruimte om te spelen en kunnen daar naar hartelust ravotten, ook daar is er een duidelijke hiërarchie en heel veel grote honden. De daders uit het puppyverblijf worden in het grote asiel als lammetjes, want daar wordt een andere taal gesproken.

Ik weet dat in het puppyverblijf de klok tikt, ik wilde toch even wachten tot Petra en Agnes terug vliegen want twee honden uit het grote asiel zullen meevliegen (geadopteerd) en dan kunnen wij weer twee uit het puppyverblijf naar beneden sturen. Maar verkeerde beslissing, Sina, ik heb deze beslissing gemaakt en beschuldig nu mijzelf want ik voel me hiervoor verantwoordelijk.

Ook ben ik weer eens in het gedrag van de honden teleurgesteld, waarom moeten zij hun hondenvrienden zo toetakelen, waarom moeten zij hun vrienden vermoorden? In 25 jaar dierbescherming heb ik veel gruwelijke dingen meegemaakt en erge dingen gezien, maar het raakt mij elke keer weer om mee te maken hoe honden moordenaars worden. Soms verlies ik mijn motivatie, maar ja, morgen is er weer een andere dag en zal ik weer wat rustiger zijn.

Aynur, onze dierenarts heeft net gebeld, volgens de uitgelezen chip (de hond zelf is niet te herkennen ) gaat het om onze kleine Dima die toch al invalide is. Waarschijnlijk zal zij deze aanval overleven.

Ik ben de hele dag op kantoor en in de avond moet ik met Robert en een klant gaan eten.

Gülden gaat vanavond naar de vluchthaven om Petra en Agnes op te halen. Maar goed, de dames zijn geland, zij hebben weer veel benches en de een en andere verrassing in hun bagage.

Jingle en Brush kwamen ’s morgens vroeg vanzelf naar Roberts woning. Ik heb ze meteen in de auto gezet. Ik neem ze even mee naar huis, maar ik laat ze in de auto zitten. Ik moet mijn katten verzorgen en beter naar Diesel kijken. Diesel is vreemd, hij spint en kijkt steeds omhoog alsof hij wil begrijpen wat er gebeurd is. Ik observeer hem en hij loopt raar. Ach jee, hij loopt tegen de muur, en oei, ik kijk naar zijn ogen en zie dat zijn pupillen zwart zijn. Diesel is plotseling blind geworden. De reden hiervan moet de dierenarts mij maar geven, ik neem Diesel mee naar Fethiye. Eenmaal bij de dierenarts wordt Diesel goed onderzocht. Een verklaring  kan ik niet krijgen. Het kan een tumor zijn, een  infarct, het kan hoge bloeddruk zijn of glaucoom. Maar ook diabetes of ouderdom. Hij eet, schijnt geen pijn te hebben, ik moet maar eens op internet zoeken.  Zijn bloedsuiker werd nagekeken,  een hoge bloeddruk komt meestal samen met nierproblemen. Ook de nierwaardes van Diesel zijn goed. Brush en Jingle worden morgen geholpen.

Ik rijd naar Irma, ze is er en daarna heb ik een vrije avond.

Gülden komt vanochtend terug uit Istanbul, maar we vragen ons allemaal af of het vliegtuig landen kan. Het stormt en hagelt in Dalaman en Göcek. Christine is vandaag niet naar het dierenasiel gegaan - ik ook niet. In plaats daarvan zijn we allemaal naar Aylin gegaan, want ze is vandaag jarig!

We hebben Feridun gebeld om te vragen of het dierenasiel er nog staat - God zij dank is er niets gebeurt. Die arme honden, ik ben er zeker van dat ze allemaal bang zijn wanneer het zulk noodweer is.

Ik denk vandaag - als Diesel nog leeft - dat hij het niet gaat overleven. Je zult me niet geloven, maar ik ben niet naar Irma gereden. Laat in de namiddag ben ik naar Robert gereden en heb ik het voor vandaag zo gelaten.

Ik ben bezig met mijn verhuizing, ga toch even naar Irma en naar het asiel. Irma was er niet - en in het asiel lijkt alles in orde te zijn. Een onweer is aangemeld - niet weer.

Het weer is beter - Christine gaat naar het asiel. Rond 11.30 belt zij mij op dat het met de 4 pups van Miss Moneypenny niet goed gaat. Bij twee pups verandert de kleur van de ogen in donkerblauw, wat meestal een ontsteking betekent, accuut of net achter de rug. Ik bel Aynur, en dan blijkt dat bij de twee pups die bij haar waren gebleven ook de kleur van de ogen veranderd is. Haha, Aynur is ook aan het verhuizen en heeft geen tijd. Maar zoals altijd komt zij toch even naar de kliniek gerend om naar onze honden te kijken. Fergus en Christine brengen de kleintjes naar de kliniek. Ik hoop dat Christine haar verhaal op de blog zet.