Christine - Een vreemde bacterie

Het weer was verschrikkelijk zaterdag, dus besloten we zondag de honden te bezoeken. Zondag was het een heerlijke zonnige dag en toen we aankwamen bij het asiel rende de puppy’s los buiten. Ze zagen er allemaal zo gelukkig en vol energie uit dat we niet voorbereid waren op wat we te zien kregen.
Een van de zwarte puppy’s van Miss Penny Moneypenny kwam ons verwelkomen. Ik weet niet zeker of het Samantha of Naomi was. We zagen dat haar rechteroog troebel en blauw was geworden. Dit was erg eng om te zien! Toen merkten we dat Judy ook een blauw oog had en toen Roger naar ons toe kwam, zagen we dat hij zijn linkeroog niet kon openen. Ik heb Sina gebeld en ze vroeg ons met de puppy’s naar de dierenarts te gaan (Weer! Ze zijn net een paar dagen terug van de kliniek.). Omdat het zondag was, was de dierenarts niet beschikbaar voor het einde van de middag, dus besloten we de puppy’s mee naar huis te nemen.
Natuurlijk moesten we eerst de andere honden uitlaten. Sonja kwam aan en we begonnen de honden hun tuigen om te doen om ze mee te nemen naar de berg. Niets speciaals te vertellen. Ze waren allemaal erg vrolijk en uitgelaten om buiten te komen in de zon na een vreselijke regenachtige dag gisteren.
Over Goli maak ik me wel zorgen. Sommige honden wennen snel aan het asiel, andere wennen nooit. Goli lijkt er eentje die nooit went. Zijn blik is erg verdrietig en neerslachtig en het is duidelijk dat hij mishandeld is. Sonja heeft hem meegenomen voor een wandeling en hij volgde haar heel netjes, maar leek helemaal niet blij. We lieten hem even los lopen en toen zag hij er wat blijer uit, ook al was hij erg rustig. Hij is ook erg dun.
Ik heb Lee en Adele (twee hele lieve honden) meegenomen voor een wandeling en Goli volgde ons. Het leek goed met hem te gaan, maar hij werd erg verdrietig toen we hem weer naar binnen deden, dat brak mijn hart! Ik weet zeker dat met tijd en geduld Goli zijn geluk gaat vinden. Ik wou zeggen ‘weer’, maar ik weet haast zeker dat hij nooit geluk heeft gekend in zijn leven tot nu toe. He zat waarschijnlijk vastgebonden aan een boom zonder ooit aandacht te krijgen van zijn eigenaren. (Ik wil niet denken aan ergere dingen die met hem gebeurt zijn.) Ik hoop dat Goli snel een nieuw thuis krijgt.
Toen we weggingen, namen we de drie pups mee. Hun ziekte is besmettelijk, dus hebben we Kiki en Larissa naar binnen gedaan en de pups in de tuin laten rennen. Ze waren zo blij (de pups, Kiki en Larissa niet, die begrepen niet dat ze niet mee mochten spelen buiten, dus we hadden veel herrie deze middag). Deze ziekte is heel raar, ze zijn duidelijk erg ziek (twee pups zijn vorige week overleden) maar ze eten en rennen en spelen! We hebben een tapijt op de grond gelegd en toen ze moe waren, vielen ze allemaal in slaap in het middagzonnetje.
‘s Avonds hebben we de pups meegenomen naar de dierenarts. Zij heeft ons uitgelegd dat hun ziekte veroorzaakt wordt door een bacterie. De bacteriën groeien in hun lichaam en dat veroorzaakt ontstekingen aan de luchtwegen, diarree en/of de blauwe ogen. Ze hebben een injectie gehad en de dierenarts heeft beloofd dat ze snel beter zullen worden (er is geen blijvende schade.) De pups zijn nog bij de dierenarts. Helaas is het heel moeilijk herbesmetting met de bacterie te voorkomen. Als de pups teruggaan naar het asiel, krijgen ze de bacterie weer. We maken het asiel zeer regelmatig schoon en desinfecteren alles, maar in de winter is het moeilijk om de pups veilig te houden. We zijn op zoek naar gastgezinnen voor onze jongere pupjes, al is het maar voor een paar weken. Totdat de cirkel van herbesmetting is doorbroken of het weer beter wordt. Maar het is zo ontzettend moeilijk om gastgezinnen te vinden in de buurt!
Comments