Het weer was verschrikkelijk zaterdag, dus besloten we zondag de honden te bezoeken. Zondag was het een heerlijke zonnige dag en toen we aankwamen bij het asiel rende de puppy’s los buiten. Ze zagen er allemaal zo gelukkig en vol energie uit dat we niet voorbereid waren op wat we te zien kregen.

Een van de zwarte puppy’s van Miss Penny Moneypenny kwam ons verwelkomen. Ik weet niet zeker of het Samantha of Naomi was. We zagen dat haar rechteroog troebel en blauw was geworden. Dit was erg eng om te zien! Toen merkten we dat Judy ook een blauw oog had en toen Roger naar ons toe kwam, zagen we dat hij zijn linkeroog niet kon openen. Ik heb Sina gebeld en ze vroeg ons met de puppy’s naar de dierenarts te gaan (Weer! Ze zijn net een paar dagen terug van de kliniek.). Omdat het zondag was, was de dierenarts niet beschikbaar voor het einde van de middag, dus besloten we de puppy’s mee naar huis te nemen. 

Natuurlijk moesten we eerst de andere honden uitlaten. Sonja kwam aan en we begonnen de honden hun tuigen om te doen om ze mee te nemen naar de berg. Niets speciaals te vertellen. Ze waren allemaal erg vrolijk en uitgelaten om buiten te komen in de zon na een vreselijke regenachtige dag gisteren.

Over Goli maak ik me wel zorgen. Sommige honden wennen snel aan het asiel, andere wennen nooit. Goli lijkt er eentje die nooit went. Zijn blik is erg verdrietig en neerslachtig en het is duidelijk dat hij mishandeld is. Sonja heeft hem meegenomen voor een wandeling en hij volgde haar heel netjes, maar leek helemaal niet blij. We lieten hem even los lopen en toen zag hij er wat blijer uit, ook al was hij erg rustig. Hij is ook erg dun.

Ik heb Lee en Adele (twee hele lieve honden) meegenomen voor een wandeling en Goli volgde ons. Het leek goed met hem te gaan, maar hij werd erg verdrietig toen we hem weer naar binnen deden, dat brak mijn hart! Ik weet zeker dat met tijd en geduld Goli zijn geluk gaat vinden. Ik wou zeggen ‘weer’, maar ik weet haast zeker dat hij nooit geluk heeft gekend in zijn leven tot nu toe. He zat waarschijnlijk vastgebonden aan een boom zonder ooit aandacht te krijgen van zijn eigenaren. (Ik wil niet denken aan ergere dingen die met hem gebeurt zijn.) Ik hoop dat Goli snel een nieuw thuis krijgt.

Toen we weggingen, namen we de drie pups mee. Hun ziekte is besmettelijk, dus hebben we Kiki en Larissa naar binnen gedaan en de pups in de tuin laten rennen. Ze waren zo blij (de pups, Kiki en Larissa niet, die begrepen niet dat ze niet mee mochten spelen buiten, dus we hadden veel herrie deze middag). Deze ziekte is heel raar, ze zijn duidelijk erg ziek (twee pups zijn vorige week overleden) maar ze eten en rennen en spelen! We hebben een tapijt op de grond gelegd en toen ze moe waren, vielen ze allemaal in slaap in het middagzonnetje.

‘s Avonds hebben we de pups meegenomen naar de dierenarts. Zij heeft ons uitgelegd dat hun ziekte veroorzaakt wordt door een bacterie. De bacteriën groeien in hun lichaam en dat veroorzaakt ontstekingen aan de luchtwegen, diarree en/of de blauwe ogen. Ze hebben een injectie gehad en de dierenarts heeft beloofd dat ze snel beter zullen worden (er is geen blijvende schade.) De pups zijn nog bij de dierenarts. Helaas is het heel moeilijk herbesmetting met de bacterie te voorkomen. Als de pups teruggaan naar het asiel, krijgen ze de bacterie weer. We maken het asiel zeer regelmatig schoon en desinfecteren alles, maar in de winter is het moeilijk om de pups veilig te houden. We zijn op zoek naar gastgezinnen voor onze jongere pupjes, al is het maar voor een paar weken. Totdat de cirkel van herbesmetting is doorbroken of het weer beter wordt. Maar het is zo ontzettend moeilijk om gastgezinnen te vinden in de buurt!

Wat een mooie dag in het asiel! ‘Mijn’ tweelingen, die lange tijd niet konden komen, waren er en het is zo mooi om de band te zien tussen de kinderen en de honden. Aylin kwam ook en heeft foto’s gemaakt van de nieuwste honden en ze heeft goede sfeerfoto’s gemaakt. Sommige heb ik bijgevoegd.

Er was geen nieuwe hond in het asiel, wat altijd een opluchting is! Maar deze week was erg vrijgevig! We hebben 7 nieuwe honden – allemaal volwassen op een na! Natuurlijk zitten er een paar loopse teefjes bij en de heren komen uit heel Göcek om met ze te flirten. We praten met de eigenaren om ze te overtuigen hun teefje te laten steriliseren, maar zelfs als we beloven alle kosten op ons te nemen werkt het niet. Ze weten het beter of het interesseert ze niet. Later blijven wij met het teefje zitten EN haar nest. Het is zo frustrerend! Het is ook erg eng. Op de dag van vandaag hebben we 147 honden! We hebben het verscheidene keren nagekeken, maar geen fout gemaakt, 147! Sommige zitten bij gastgezinnen en sommige krijgen speciale zorg, maar ons asiel heeft een capaciteit van 100 honden, maximaal en we moeten zorgen voor 110/115 honden. Dat is niet goed en maakt ze nerveus als er niet genoeg plek is en ze kunnen gaan vechten. Ook is arme Feridun alleen om het asiel te onderhouden en voor alle honden te zorgen en ze eten te geven… En de lente is pas net begonnen!

Sommigen van jullie vragen naar Papua! Ach, Papua! Sinds ze bij ons woont, weigert ze droog voer te eten. Dus kook ik pasta en meng dat met nat voer. We hebben een routine. ’s Ochtends gaat ze naar buiten en krijgt ze wat melk en wat lekkers. ’s Avonds als we thuis komen, komt ze naar binnen. Nadat ze haar avondeten op heeft, gaat ze weer naar buiten, we nemen haar voor de nacht weer mee naar binnen. Tot nu toe moest ik haar  naar binnen en naar buiten dragen, omdat ze het weigerde zich te verplaatsen van de ene naar de andere plek. Soms is het erg moeilijk om haar te vangen in de tuin en blijft ze wegrennen als we haar benaderen. Maar de laatste twee dagen was er wat interactie. Ze komt me begroeten in de morgen en gaat uit zichzelf naar buiten. Ze komt dicht bij me om haar melk te drinken en pakt lekkers aan uit mijn hand. En ze speelt met Larissa en Flash (ach kleine Flash die van iedereen houdt en iedereen houdt van hem – zo’n lieve kitten!). Ik moet Papua nog steeds dragen om naar binnen te gaan, maar ze heeft al veel bereikt de afgelopen twee dagen. Ik ben erg trots op haar. Natuurlijk weet ik dat ze zich weer terug kan trekken, maar we weten in ieder geval dat ze beter kan. Veel hoop hier!

We maken ons klaar om naar het asiel te gaan morgen om de nieuwe honden te ontmoeten die Sina zal meenemen van de kliniek… Het weerbericht is niet erg goed voor morgen, maar hopelijk begint het met regenen als we bij het asiel vertrekken.