Wat een mooie dag in het asiel! ‘Mijn’ tweelingen, die lange tijd niet konden komen, waren er en het is zo mooi om de band te zien tussen de kinderen en de honden. Aylin kwam ook en heeft foto’s gemaakt van de nieuwste honden en ze heeft goede sfeerfoto’s gemaakt. Sommige heb ik bijgevoegd.
Lees verder
Gisteren zijn Fergus en ik naar het asiel gegaan. Het weer was een beetje koud, maar de zon scheen. In het asiel zagen we Goli, hij was terug van de dierenarts. Hij zag er erg blij uit dat hij buiten het asiel was en hij was aan het spelen met de puppy’s. Maar het is zo overduidelijk dat hij mishandeld is. Op het moment dat je te dicht bij hem in de buurt komt, gaat hij op de grond liggen en rolt hij op zijn rug, staart tussen zijn benen. Maar hij lijkt al meer te ontspannen met mensen dus ik denk wel dat hij zijn traumatische verleden kan vergeten. Hij is geen sterke hond en zal nooit wennen aan het asielleven. Hopelijk krijgt hij snel een nieuw thuis.
Op zaterdag moest Fergus werken en een paar honden zouden naar Nederland vliegen met Cora, dus besloten we de zaterdagse wandeling te verschuiven naar zondag (alweer!).
Het weer is beter - Christine gaat naar het asiel. Rond 11.30 belt zij mij op dat het met de 4 pups van Miss Moneypenny niet goed gaat. Bij twee pups verandert de kleur van de ogen in donkerblauw, wat meestal een ontsteking betekent, accuut of net achter de rug. Ik bel Aynur, en dan blijkt dat bij de twee pups die bij haar waren gebleven ook de kleur van de ogen veranderd is. Haha, Aynur is ook aan het verhuizen en heeft geen tijd. Maar zoals altijd komt zij toch even naar de kliniek gerend om naar onze honden te kijken. Fergus en Christine brengen de kleintjes naar de kliniek. Ik hoop dat Christine haar verhaal op de blog zet.
In de nacht is het losgebarsten - wat voor een storm, ik trek de deken over mijn hoofd, want ik wil het niet horen. Om 7 uur belt Gülden - zij heeft aan Ferdiun gevraagd zo snel mogelijk naar het asiel te rijden om na te kijken of alles in orde is. Rond 8 uur komt dan het bericht dat bijna alles wat niet vast gespijkerd was is weggevlogen, met name onze boxen. Met de honden gaat het goed, alleen Yamuk die weer in het asiel is, kan weer niet meer op zijn benen staan. Vandaag heb ik erg veel in mijn huis te doen dus vraag ik Yonca of zij naar Fethiye kan rijden. Jawel zij kan, dus rijd ik naar het asiel om onze Yamuk op te halen. In de tussentijd is er ook iemand gekomen om Feridun te helpen om het asiel weer op orde te krijgen.
